Gdy rodzina Kozdrowieckich z Wrocławia nadawała imię przygarniętemu kotu, jeszcze nie spodziewała się jak bardzo będzie ono zgodne z charakterem zwierzaka. Imię Diabolo zobowiązuje. Kocur stał się szybko postrachem całego domu. – Boją się go nawet weterynarze. Już kilka razy musieliśmy zmieniać lekarzy, bo Diabolo nie pozwalał im nawet na siebie spojrzeć – opowiada właścicielka.
Agresja, nieustający hałas, zniszczone meble – to codzienność w domu Kozdrowieckich. Domownicy boją się nawet zbliżać do kota, bo Diabolo potrafi być nieobliczalny. Na widok człowieka syczy, szczerzy zęby i jest gotowy do ataku.
Ernest Nowak, behawiorysta, wyjaśnia, że agresywne zachowanie kota może wynikać z różnych przyczyn, takich jak traumy z przeszłości, strach, a nawet złe doświadczenia z interakcji z ludźmi.
“Pierwszą rzeczą, którą powinniśmy zrobić w takiej sytuacji, to zrozumieć, co może stać za takim zachowaniem kota” – wyjaśnia Nowak. “Często koty o niechcianym zachowaniu mogą być zaniepokojone, nieśmiałe, lub odczuwają brak odpowiedniej stymulacji. Ważne jest, aby spędzić czas na obserwacji zwierzaka, zrozumieć jego potrzeby i zdobyć wiedzę o jego przeszłości, jeśli jest to możliwe.”
Nowak zalecił też, by uczestniczący w życiu kota mieszkańcy, stopniowo nawiązywali pozytywną interakcję z nim, ale zawsze z zachowaniem ostrożności i delikatności. “Ważne jest, by nie forsować kontaktu i nie wywoływać u kota niepokoju” – podkreśla specjalista.
Z biegiem czasu, cierpliwość i wyrozumiałość okazane przez mieszkańców w stosunku do Diabolo, mogą prowadzić do stopniowej poprawy zachowania kota. Dr Nowak radzi, aby zapewnić zwierzakowi odpowiednią ilość ruchu, zabaw i miejsc do wypoczynku, co pozwoli mu uwolnić nagromadzone energie.
“Niebagatelne znaczenie ma również spokojne otoczenie. Unikajmy hałasu, zbyt intensywnych bodźców i sprawdzajmy, czy kot ma swoje własne miejsce, gdzie może czuć się bezpieczny i chroniony” – dodaje Nowak.
Niemniej jednak, jeżeli wysiłki na rzecz poprawy zachowania Diabolo nie przyniosą oczekiwanych efektów, warto skonsultować się z weterynarzem lub innym specjalistą ds. zachowania zwierząt. Być może potrzebna będzie farmakoterapia lub bardziej zaawansowane treningi behawioralne.
